Πύλη Αμμοχώστου – Επαρχία Λευκωσίας
Παραλιακό μέτωπο – Επαρχία Λεμεσού
Λίμνη Αλυκής – Επαρχία Λάρνακας
Πέτρα του Ρωμιού – Επαρχία Πάφου
Παραλία Πόλης Αμμοχώστου - Επαρχία Αμμοχώστου
Κάστρο της Κερύνειας – Επαρχία Κερύνειας
Αθηένου
Στοιχεία Επικοινωνίας
Λεωφόρος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου ΙΙΙ, 2
7600 Αθηένου
Κύπρος
Δήμαρχος: Κυριάκος Καρεκλάς
Τηλ.: +357 24811370
Φαξ: +357 24522333
Email: mail@athienou.org.cy
Website: www.athienou.org.cy
Λίγα Λόγια
Ιστορία-Ίδρυση του Δήμου
Ο Δήμος Αθηένου ιδρύθηκε το 1926, αποτελεί έναν από τους αρχαιότερους δήμους της Κύπρου και βρίσκεται στις νότιες παρυφές της πεδιάδας της Μεσαορίας. Η γεωγραφική του θέση είναι νευραλγικής σημασίας, αφού βρίσκεται ανάμεσα στα δύο αστικά κέντρα της Λευκωσίας και της Λάρνακας. Η μεταρρύθμιση στην Τοπική Αυτοδιοίκηση το 2022, οδήγησε στη σύσταση του νέου Δήμου Αθηένου, με πληθυσμό 7.000 περίπου. Αποτελείται από τα δημοτικά διαμερίσματα Αθηένου και Αβδελλερού. Το Δημοτικό Συμβούλιο απαρτίζεται από τον Δήμαρχο, δύο Αντιδημάρχους και 14 Δημοτικούς Συμβούλους.
Η τουρκική εισβολή του 1974 είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη του 65% των εδαφών της Αθηένου, γεγονός όμως που δεν σταμάτησε τις δραστηριότητες και την επιμονή των Αθηενιτών να μείνουν και να αναπτυχθούν στον τόπο τους.
Η Αθηένου διαχρονικά προσφέρει υπηρεσίες προς το κοινωνικό σύνολο, έχοντας ως καθοριστικές προτεραιότητες την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών, την προστασία και τη βελτίωση του περιβάλλοντος, την προώθηση δράσεων, παρεμβάσεων και έργων υποδομής προς διασφάλιση της αειφόρου ανάπτυξης, του τόπου και των ανθρώπων της.
Ιστορικά χαρακτηριστικά
Η ιστορία της Αθηένου έχει την ίδια διάρκεια που έχει και ο ελληνισμός στην Κύπρο. Κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού οι πρώτοι οικισμοί στην περιοχή Αθηένου ήταν στην τοποθεσία Παμπουλάρι της Κουκουννίνας, 200 μέτρα βόρεια της σύγχρονης Αθηένου και στους ξακουστούς Γόλγους. Ο αρχαιολογικός χώρος των Γόλγων, που ήταν ιδιαίτερα γνωστός για τη λατρεία της Αφροδίτης Γολγίας, βρίσκεται ένα περίπου χιλιόμετρο στα βόρεια του Δήμου και σήμερα είναι υπό τον έλεγχο του τουρκικού κατοχικού στρατού. Τα περισσότερα από τα πολύτιμα αρχαιολογικά ευρήματα των Γόλγων κατέληξαν στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης, κλαπέντα από τον αρχαιοκάπηλο Λουίτσι Πάλμα Ντι Τσεσνόλα, καθώς και στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι, όπου βρίσκονται μέχρι σήμερα.
Τρίτος οικισμός, με ένα σπουδαίο ιερό, που χρονολογείται από την Κυπρογεωμετρική περίοδο, υπήρξε στην περιοχή Μάλλουρα, νοτιοδυτικά της Αθηένου. Το πανεπιστημιακό πρόγραμμα «Athienou Archaeological Project», με επικεφαλής τον Αθηενίτη Δρ. Μιχάλη Τουμάζου, αφυπηρετήσαντα καθηγητή στο Davidson College της Βορείου Καρολίνας Αμερικής, ανασκάπτει εκεί από το 1990. Η περιοχή της Μάλλουρας, όπως και η περιοχή των Γόλγων και του Άη Φώτη, ανατολικά της Αθηένου, υπέστησαν μεγάλες τυμβωρυχίες στο παρελθόν. Παρόλα αυτά η αρχαιολογική ομάδα του Δρ. Τουμάζου έχει ανασκάψει χιλιάδες αρχαιολογικά αντικείμενα, που μαρτυρούν την πλούσια λατρευτική και δραστήρια ζωή των κατοίκων της περιοχής.
Το Αβδελλερό, βρίσκεται στα βορειοδυτικά της Λάρνακας, σε απόσταση περίπου οκτώ χιλιομέτρων από την πόλη, ανάμεσα στην Αθηένου και την Αραδίππου. Πιθανό να κατοικείται από τα μέσα της περιόδου της Τουρκοκρατίας. Το 1881 έγινε η πρώτη καταγραφή πληθυσμού από την τότε αγγλική αποικιακή κυβέρνηση, και αριθμούσε μόλις 47 κατοίκους. Σήμερα, ο αριθμός των κατοίκων έχει αυξηθεί αισθητά και η περιοχή αναπτύσσεται, κυρίως οικιστικά.
Προέλευση ονόματος
Αθηένου
Υπάρχουν πολλές παραδόσεις και εκδοχές πώς η Αθηένου πήρε το όνομά της. Μία αναφέρεται στη νύμφη Αθηαινώ, για την οποία υπήρχε βωμός στην περιοχή αφιερωμένος στο όνομά της και άλλη σε δύο ευεργέτες, τον Κωνσταντινουπολίτη Αθηνογένη και την Αθηναία Αθηρνώ.
Η πρώτη γνωστή γραπτή πηγή, στην οποία αναγράφεται η Αθηένου είναι το «Χρονικόν» του Λεόντιου Μαχαιρά τον 15ο αιώνα μ.Χ., ενώ ως «Atienu» αναγράφεται στον χάρτη της Κύπρου του 1542 του Leonida Attar.
Αβδελλερό
Οι επικρατέστερες εκδοχές είναι δύο. Σύμφωνα με την πρώτη, το χωριό ονομάστηκε Αβδελλερό από τις πολλές βδέλλες που υπήρχαν στην τοποθεσία, όπου δημιουργήθηκε ο τότε οικισμός. Δεύτερη εκδοχή, ίσως η πιο γνωστή, είναι ότι στα βόρεια της περιοχής, υπάρχουν βουνά με ασβεστώδη πετρώματα. Στη μέση των βουνών, δημιουργήθηκαν «κουφώματα» με εξοχές πετρωμάτων, γνωστά ως «φτέλλες», από τα οποία πιθανόν να δόθηκε και η ονομασία του τότε χωριού.
Η Καλή Πρακτική του Εθελοντισμού στην Αθηένου
Ο Δήμος δραστηριοποιείται ιδιαίτερα στον τομέα των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, μέσω της συμμετοχής του σε διάφορα ευρωπαϊκά δίκτυα, προωθώντας συνεργασίες και ανταλλάζοντας γνώσεις και εμπειρίες.
Εξέχουσας σημασίας είναι το γεγονός ότι ο Δήμος Αθηένου υπόβαλε στο Πρόγραμμα URBACT την Καλή Πρακτική που υπάρχει στον Δήμο για τον εθελοντισμό και η οποία βραβεύτηκε από το URBACT το 2017, κάνοντας τον Δήμο Αθηένου ως Πόλη Καλής Πρακτικής για τον εθελοντισμό.
Ο Δήμος ήταν στη συνέχεια επικεφαλής εταίρος των Δικτύων Μεταφοράς της Καλής Πρακτικής για τον εθελοντισμό, με τίτλο «Πόλεις Εθελοντισμού» και «Πόλεις Εθελοντισμού+», τα οποία εγκρίθηκαν στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Προγράμματος URBACT, για μεταφορά της Καλής Πρακτικής για τον εθελοντισμό. Η Καλή Πρακτική του εθελοντισμού της Αθηένου μεταφέρθηκε σε 11 ευρωπαϊκές πόλεις, η οποία μετουσιώνεται και γίνεται πράξη μέσα από τα τέσσερα προγράμματα που υλοποιούνται στα πλαίσια του Συμβουλίου Κοινοτικού Εθελοντισμού Αθηένου.
Την Κλεάνθειο Κοινοτική Στέγη Ηλικιωμένων που λειτουργεί με ζήλο και αφοσίωση, προσφέροντας υψηλού επιπέδου φροντίδα και υπηρεσίες σε ηλικιωμένα άτομα μέσα από το υπερσύγχρονο κτίριο, το εξειδικευμένο προσωπικό και τον κατάλληλο εξοπλισμό που διαθέτει.
Το Κωνσταντινελένειον Κέντρο Ενηλίκων, το οποίο παρέχει υπηρεσίες κατ’ οίκον φροντίδας και σίτισης σε άτομα κλινήρη ή με ειδικές ανάγκες φροντίδας. Παράλληλα λειτουργεί ως πολυδύναμο κέντρο ενηλίκων, διοργανώνοντας για ενήλικες ψυχαγωγικές, κοινωνικές και πολιτιστικές συναντήσεις.
Τον Παιδοβρεφοκομικό Σταθμό που στεγάζεται και λειτουργεί σε ένα σύγχρονο κτίριο και παρέχει εκπαιδευτικές υπηρεσίες και φροντίδα σε παιδιά από τριών μηνών μέχρι και πέντε ετών.
Την Επιτροπή Κοινωνικής Πρόνοιας, που σκοπό έχει την παροχή οικονομικής, κυρίως, αλλά και άλλης βοήθειας, σε δυσπραγούσες οικογένειες ή/και άτομα του Δήμου που έχουν πραγματική ανάγκη στήριξης.
Ο Δήμος υλοποίησε και υλοποιεί επιτυχώς αρκετά άλλα ευρωπαϊκά προγράμματα. Κεντρική θεματική τους είναι κυρίως η προσφορά στην κοινωνία, η καλλιέργεια κουλτούρας δημοκρατίας και ανάπτυξης αξιών, η νεολαία, ο ευρωσκεπτικισμός, ο ανοικτός διάλογος, η πράσινη ανάπτυξη, το περιβάλλον και η κυκλική οικονομία, χαράζοντας νέα σταθερή πορεία εξέλιξης.
Εκκλησίες- Άλλα έργα και σημεία ενδιαφέροντος
Η μακραίωνη ιστορία της Αθηένου συνδέεται με τη βαθιά πίστη των ανθρώπων της στον Χριστιανισμό. Αυτό μαρτυρείται από τις πολυάριθμες εκκλησίες, με την αρχαιότερη, η οποία είναι αφιερωμένη στη γέννηση της Παναγίας, να κτίστηκε το 1711 στη θέση παλαιότερης εκκλησίας, ενώ δίπλα της ανεγέρθηκε τον 20ό αιώνα μεγάλη, περικαλλής και εικονογραφημένη νέα εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία Χρυσελεούσα. Επίσης υπάρχουν εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, με την περίτεχνη αναγεννησιακή τέχνη, η εκκλησία του πολιούχου Αγίου Φωκά, όπου κάθε χρόνο στις 22 Σεπτεμβρίου γιορτάζεται η χάρη του με την περιφορά των οστών του Αγίου και τη διοργάνωση μεγάλης πανήγυρης με πολλούς ντόπιους και ξένους επισκέπτες. Άλλες νεότερες εκκλησίες είναι του Αγίου Λαζάρου στο κοιμητήριο, δωρεά του αείμνηστου Αθηενίτη μοναχού και φημισμένου αγιογράφου Καλλίνικου Σταυροβουνιώτη, του Αγίου Επιφανίου και των Αποστόλων.
Στα εδάφη του Αβδελλερού ο επισκέπτης συναντά τον ενοριακό ναό, που είναι η εκκλησία της Παναγίας της Αιματούσας, το εκκλησάκι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, τοποθεσία όπου στο παρελθόν λειτουργούσε ομώνυμη Ιερά Μονή και το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας με τη μοναδική πανοραμική θέα. Επίσης υπάρχει και το εξωκλήσι του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Ανατολικά, και σε απόσταση δύο χιλιομέτρων περίπου από το Αβδελλερό, βρίσκεται γυναικεία Ιερά Μονή, αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού.
Μεσαορίτικη Αρχιτεκτονική Κληρονομιά
Ο Δήμος επιδίωξε να περισώσει αξιόλογες ιστορικά και αρχιτεκτονικά οικοδομές και γι’ αυτό προχώρησε στην αναπαλαίωσή τους. Παραδείγματα είναι η Πατρική οικία του μοναχού Καλλίνικου Σταυροβουνιώτη, η οποία έχει συντηρηθεί και λειτουργεί με τεράστιο αριθμό επισκεπτών, μαζί με εσωτερικό παραδοσιακό τυροκομείο, το Αρχαίο Μνημείο «το Χάνι του Μεστάνα», το οποίο ως κεντρικό θέμα του παρουσιάζει την αθηενίτικη δαντέλα – «βενίς», η οποία έχει εγγραφεί στον Εθνικό Κατάλογο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Κύπρου, η Οικία Γεώργιου και Φωτεινής Πουγεράση, η οποία υπενοικιάστηκε, φέρει το όνομα «Αθηαινώ» και λειτουργεί ως ξενώνας και καφεστιατόριο και ο Παραδοσιακός Αλευρόμυλος, «ο Μύλος του Κάγιαφου», ο οποίος αναπαλαιώθηκε με μουσειοπαιδαγωγικό χαρακτήρα και δέχεται χιλιάδες μαθητές, αλλά και ενδιαφερόμενους επισκέπτες. Στην Πλατεία της Βρύσης σώζεται μια από τις επτά ιστορικές βρύσες της περιοχής και μέσω ευρωπαϊκής χρηματοδότησης η περιοχή έχει αναβαθμισθεί.
Μοναδικό κτίσμα αρχιτεκτονικής και ιδιαίτερα πρωτοποριακό για τη δεκαετία του 1950, είναι η παλαιά Δημοτική Αγορά, η οποία λειτούργησε ως τέτοια μέχρι το 2000. Η αποκατάστασή της ολοκληρώθηκε και θα λειτουργεί ως Πολυλειτουργικό Πολιτιστικό Κέντρο, εντός του οποίου υπάρχει και Κέντρο Πολίτη (ΚΕ.ΠΟ.).
Εξαιρετικού ενδιαφέροντος είναι το Καλλινίκειο Δημοτικό Μουσείο Αθηένου, το οποίο στεγάζεται στο Καλλινίκειο Δημοτικό Μέγαρο και φιλοξενεί τρεις αξιόλογες συλλογές. Την Αρχαιολογική, η οποία παρουσιάζει ευρήματα από ανασκαφές στην περιοχή, τη συλλογή Εκκλησιαστικής Τέχνης, η οποία παρουσιάζει εικόνες από τη συλλογή του μακαριστού Αθηενίτη αγιογράφου μοναχού Καλλίνικου Σταυροβουνιώτη και έργα βυζαντινής παράδοσης από τους αδελφούς Γιώργο και Άλκη Κεπόλα και την Εθνογραφική συλλογή, στην οποία εκτίθενται ιστορικά αντικείμενα, έργα λαϊκής τέχνης, φωτογραφίες, κεντήματα και δαντέλες, που μαρτυρούν την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της Αθηένου.
Σήμερα, στην Αθηένου συγκεντρώνεται το 45% της παγκύπριας κτηνοτροφίας, ενώ παράλληλα η Αθηένου πρωτοστατεί στον τομέα της γεωργίας με τη συγκέντρωση πέραν του 20% της παγκύπριας παραγωγής σιτηρών, αλλά και της αυγοπαραγωγής.
Οι μικρές βιοτεχνίες της στην προ του 1974 εποχής έχουν γίνει σήμερα σύγχρονες βιομηχανικές μονάδες και ευρίσκονται στη Βιομηχανική Περιοχή Αθηένου, με τις περισσότερες να αφορούν την παρασκευή γαλακτοκομικών προϊόντων, κρέατος, ξηρών καρπών και γεωργικών εργαλείων. Δημοφιλής η Αθηένου για την παραδοσιακή της κουζίνα, προσελκύει καθημερινά επισκέπτες για να απολαύσουν το «αθηενίτικο οφτό κλέφτικο» και αυθεντικούς αθηενίτικους εύγευστους μεζέδες, όλα φτιαγμένα με περισσή μαστοριά στις γραφικές ταβέρνες της.
Όλα τα προϊόντα της Αθηένου παρουσιάζονται κάθε χρόνο σε ντόπιους και ξένους επισκέπτες στο Παγκύπριο Φεστιβάλ Αθηενίτικων Προϊόντων, το οποίο συγκεντρώνει τεράστια προσέλευση και έχει καταστεί θεσμός.
Η αναπτυξιακή πορεία της Αθηένου συνεχίζεται και η υλοποίηση του στρατηγικού πλάνου ανάπτυξης βρίσκεται σε τροχιά εξέλιξης. Αρκετά αναπτυξιακά έργα είναι πλέον ώριμα να ξεκινήσουν, όπως η Ανάπλαση της Πλατείας Εκκλησιών και άλλα. Στο δημοτικό διαμέρισμα Αβδελλερού ετοιμάζονται μελέτες αναπτυξιακών έργων για την περιοχή, προς ενίσχυση της ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής.
Με μια ματιά
Αραδίππου
Στοιχεία Επικοινωνίας
Τ.Θ.: 45024
7110 Αραδίππου
Κύπρος
Δήμαρχος: Χριστόδουλος Πάρτου
Τηλ.: +357 24 811081
Φαξ: +357 24 811080
Email: municipality@aradippou.org.cy
Website: www.aradippou.org.cy
Λίγα Λόγια
Η Αραδίππου βρίσκεται στα νότια της Κύπρου, σε μικρή απόσταση από το Διεθνές Αεροδρόμιο της Λάρνακας. Ήταν παραδοσιακά ένα γεωργοκτηνοτροφικό χωριό, που άλλαξε όμως όψη μετά την τουρκική εισβολή του 1974 και την οικοδομική έκρηξη που ακολούθησε. Σήμερα η Αραδίππου αποτελεί κομβικό σημείο στο εθνικό οδικό δίκτυο του νησιού και ο συγκοινωνιακός κόμβος της Ριζοελιάς είναι γνωστός σε κάθε Κύπριο. Η Αραδίππου αναγορεύθηκε σε δήμο το 1986 και έχει σταδιακά καθιερωθεί ως ένα δυναμικά εξελισσόμενο αστικό κέντρο.
Αφού ανακηρύχθηκε σε Δήμο, η Αραδίππου καθόρισε τα δημοτικά της όρια και είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος Δήμος της Κύπρου σε έκταση γης με 42.982 τετραγωνικά κυβερνητικά στρέμματα. Ο πληθυσμός της Αραδίππου φθάνει σήμερα τις 20.000 κατοίκους.
Η πόλη μας πήρε το όνομά της από τον οικιστή της, βασιλιά Αράδιππο. Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως αρχιτεκτονικά και άλλα ευρήματα, που χρονολογούνται από την εποχή των Αχαιών. Η Αραδίππου ήταν περίφημη και κατά το Μεσαίωνα, λόγω της βασιλικής έπαυλης που την αποκαλούσαν «Αυλή της Δεσπότισσας» και ανήκε στην Κυρία Μαργαρίτα Ντε Λουζινιάν, αδελφή του Λέοντος του Στ΄ και εγγονή του Αμωρύ, Πρίγκιπα της Τύρου.
Η πολιτιστική ανάπτυξη της κοινότητας συντελείται μεθοδικά και οργανωμένα με τις διάφορες τιμητικές εκδηλώσεις για πρόσωπα που έχουν διακριθεί και προσφέρει στην Αραδίππου, με διαλέξεις, επετειακές εκδηλώσεις, εκθέσεις, εκδόσεις κ.α. Επίτευξη των στόχων για πολιτιστική ανάπτυξη αποτελεί η καθιέρωση καλλιτεχνικής – Λαογραφικής εκδήλωσης (στις 18 Οκτωβρίου) που έχει βασικά λαογραφικό χαρακτήρα.
Η Αραδίππου φιλοξενεί μέσα στα δημοτικά όρια της το μεγαλύτερο μέρος των βιομηχανικών ζωνών που εξυπηρετούν την ευρύτερη περιοχή του αστικού συμπλέγματος και ολόκληρη την Κύπρο. Αυτές είναι: η ζώνη Ελευθέρου Εμπορίου, νότια του αυτοκινητόδρομου Λάρνακας- Λεμεσού, η βιομηχανική ζώνη περιορισμένου βαθμού όχλησης (Ζώνη Βα3) νότια του αυτοκινητόδρομου Λάρνακας – Κοφίνου και η κυβερνητική βιομηχανική περιοχή Λάρνακας που παρόλο ότι έχει ενταχθεί στα δημοτικά όρια της Λάρνακας, από απόψεως τοποθεσίας, βρίσκεται στην περιοχή Αραδίππου.
H Αραδίππου φημίζεται και για τις πάμπολλες εκκλησίες και ξωκλήσια της. Η παλαιότερη εκκλησία της Αραδίππου είναι ο Απόστολος Λουκάς. Η εκκλησία στο σημερινό της μέγεθος είναι η τρίτη στη σειρά και κτίστηκε το 1939 για να καλύψει τις αυξανόμενες ανάγκες του πληθυσμού της Αραδίππου. Η πρώτη εκκλησία κτίστηκε το 1700μ.Χ στον ίδιο χώρο πολύ πιο μικρή και η δεύτερη το 1851 μ.Χ στα θεμέλια της πρώτης. Το 1960 κατεστράφη από πυρκαγιά μέρος του εικονοστασίου. Η εικόνα του Αγίου, ως εκ θαύματος, τίποτε δεν έπαθε και διασώζεται σήμερα ως αξιόλογη κληρονομιά. Άλλοι ναοί της κοινότητας είναι ο Άγιος Φανούριος και ο Άγιος Σπυρίδωνας και ο νεόδμητος ναός του Αποστόλου Βαρνάβα. Το πιο γνωστό ξωκλήσι της Αραδίππου είναι της Παναγίας των Αμπελιών. Το ξωκλήσι είναι κτισμένο πάνω στα ερείπια ενός παλιότερου ναού που καταστράφηκε από τους Σαρακηνούς το 1425.
Με μια ματιά
Δρομολαξιά – Μενεού
Στοιχεία Επικοινωνίας
Οδός Ελευθερίας 10
7020 Δρομολαξιά, Λάρνακα
Κύπρος
Δήμαρχος: Κύπρος Ανδρονίκου
Τηλ.: +357 24422414
Φαξ: +357 24424721
Email: info@dromolaxia-meneou.com.cy
Website: www.dromolaxia-meneou.com.cy
Λίγα Λόγια
O Δήμος μας
Σύμφωνα με το νόμο που τέθηκε σε ισχύ από την 1η Ιουλίου 2024 ο Δήμος Δρομολαξιάς-Μενεού είναι ένας από τους πέντε Δήμους της επαρχίας Λάρνακας και αποτελείται από τα Δημοτικά Διαμερίσματα Δρομολαξιάς-Μενεού, Κιτίου, Περβολιών και Τερσεφάνου. Σήμερα, ο Δήμος Δρομολαξιάς-Μενεού, αριθμεί πέραν των 17.000 κατοίκων.
Στο Δήμο λειτουργούν έξι Δημοτικά Σχολεία, δύο στη Δρομολαξιά, ένα στο Μενεού, ένα το Κίτι, ένα στα Περβόλια και ένα στην Τερσεφάνου. Επίσης λειτουργούν πέντε σχολεία Προδημοτικής Εκπαίδευσης, ένα στην κάθε κοινότητα, καθώς και ένα Συμβούλιο Κοινοτικής Ευημερίας (ΣΚΕ) στη Δρομολαξιά. Το Συμβούλιο Κοινοτικής Ευημερίας διοικείται από εθελοντές και χορηγείται από το Δήμο και προσφέρει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες προς τους δημότες. Επιπλέον, λειτουργεί και Περιφερειακό Γυμνάσιο το οποίο βρίσκεται στο Κίτι. Υπάρχουν, επίσης, δύο μεγάλες βιοτεχνικές περιοχές, στο Κίτι και στη Δρομολαξιά, καθώς και τέσσερις κτηνοτροφικές ζώνες. Περίοπτο σημείο του Δήμου αποτελεί ο ιδιαίτερα ανεπτυγμένος εμπορικός δρόμος που συνδέει τις Κοινότητες Μενεού-Κιτίου αλλά και το τεράστιο παραλιακό μέτωπο που ξεκινάει από το Μενεού, περνάει από τα Περβόλια και την εντυπωσιακή περιοχή του Φάρου με τα θαλάσσια παιχνίδια και τις οργανωμένες παραλίες και καταλήγει στην περιοχή των Σοφτάδων στο Κίτι όπου βρίσκεται και η παραλία Αετοσανίδων.
Ο Δήμος Δρομολαξιάς-Μενεού βρίσκεται σε προνομιακή γεωγραφική θέση, με μεγάλο παραλιακό μέτωπο. Είναι σε μικρή απόσταση από το Μητροπολιτικό Δήμο Λάρνακας και έχει άμεση πρόσβαση στους αυτοκινητόδρομους Λευκωσίας και Λεμεσού. Το Διεθνές Αεροδρόμιο Λάρνακας εμπίπτει και στα δημοτικά όρια του Δήμου μας. Τα πιο πάνω δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες για ιδιοκατοίκηση και προσέλκυση επενδυτών σε διάφορους τομείς.
Σημεία ενδιαφέροντος
Πύργος της Ρήγαινας στα Περβόλια: ο Πύργος χρονολογείται γύρω στο 1489 με 1570. Είναι κτίσμα των μεσαιωνικών χρόνων, που λειτουργούσε ως παρατηρητήριο και στον οποίο έμενε φρουρά έτσι ώστε να στείλει σήμα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης προς τον στρατό της πόλης της Λάρνακας. Η λαϊκή παράδοση συνέδεσε την Ρήγαινα μ’ αυτό. Λέγεται πως η μυθική βασίλισσα της Κύπρου χρησιμοποιούσε μια υπόγεια σήραγγα που βρίσκεται κάτω από τον πύργο για να φυγαδευτεί σε περίπτωση επιδρομών, είτε για να μεταφερθεί στα λουτρά της, στην Τερσεφάνου.
Ο Φάρος στα Περβόλια: Κτίστηκε το 1860 και είναι από τους πρώτους που κατασκευάστηκαν στην Κύπρο. Ο Φάρος αποτελεί σήμα κατατεθέν για το Δήμο εφόσον ακόμα και σήμερα συνεχίζει να φωτίζει τα δρομολόγια των πλοίων. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην περιοχή του Φάρου υπάρχουν γνωστά και άγνωστα ναυάγια.
Εκκλησία «Παναγίας της Αγγελόκτιστης» στο Κίτι: Η Παναγία Αγγελόκτιστη είναι βυζαντινός ναός ο οποίος βρίσκεται στο χωριό Κίτι. Ο σημερινός ναός κτίστηκε κατά τον 11ο αιώνα στη θέση παλαιοχριστιανικής βασιλικής και χαρακτηρίζεται από το παλαιοχριστιανικό ψηφιδωτό που σώζεται στην κόγχη του. Η Παναγία Αγγελόκτιστη προτάθηκε για ένταξη στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO το 2015 (το Δεκέμβριο το 2024 έγινε και η επίσημη αίτηση από το Τμήμα Αρχαιοτήτων) και προς το παρόν ανήκει στον ενδεικτικό κατάλογο των υποψήφιων μνημείων.
Μεσαιωνικό Γεφύρι στο Κίτι: Η χρονολόγηση των γεφυριών δεν είναι εύκολη με βάση τη μορφολογία τους, γιατί το οξυκόρυφο τόξο συνεχίζεται μέχρι των ημερών μας, ενώ το ημικυκλικό τόξο που εγκαταλείφθηκε την εποχή της Φραγκοκρατίας μπήκε ξανά σε χρήση την περίοδο της Βενετοκρατίας και συνεχίστηκε κατά την Τουρκοκρατία. Από το γεφύρι στο Κίτι σώζεται μόνο τμήμα στη δυτική όχθη του ποταμού με οικόσημα των Λουζινιανών, ίσως του 15ου αιώνα. Έχει δύο τόξα οξυκόρυφα, ανάμεσα στα οποία ισχυρό ποδαρικό με οξυκόρυφη αντηρίδα προς την πάνω πλευρά του ρεύματος του ποταμού.
Παλαιό υδραγωγείο (Καμάρες) στη Δρομολαξιά: Ενδιαφέρον παρουσιάζει, από ιστορικής άποψης, μια περιοχή της Δρομολαξιάς με την ονομασία Παλιόμυλοι, που βρίσκεται 1,5 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της κοινότητας. Στους Παλιόμυλους μπορεί να δει κανείς σήμερα τα υπολείμματα του νερόμυλου στο τέρμα του τμήματος του υδραγωγείου Καμάρες που βρίσκεται στη Δρομολαξιά. Σ’ αυτή την περιοχή μαρτυρείται ότι έφτανε ο στρατός του βασιλιά Πέτρου Ά στα μέσα του 14ου αιώνα, για να προμηθευτεί σιτάρι και νερό πριν ξεκινήσει τις εκστρατείες του εναντίον των μουσουλμανικών χωρών.
Αλυκή στο Μενεού: Βρίσκεται πίσω από το Αεροδρόμιο Λάρνακας και αποτελεί τον πιο σημαντικό βιότοπο του Δήμου μας για τα υδρόβια πτηνά. Η περιοχή έχει ανακηρυχθεί σε προστατευόμενη με τη Συνθήκη Ramsar και το Δίκτυο NATURA 2000. Στην Αλυκή το χειμώνα αντικρύζει κανείς ένα πλούσιο θέαμα καθώς η λίμνη γεμίζει με νερό και φιλοξενεί αποδημητικά πουλιά. Τα πιο εντυπωσιακά είναι τα φλαμίνγκο που μένουν εκεί την περίοδο μεταξύ Νοεμβρίου και Μαρτίου. Επίσης στη λίμνη βρίσκουν καταφύγιο αγριόπαπιες κι άλλα υδρόβια και παρυδάτια πτηνά μέχρι να συνεχίσουν το μεταναστευτικό τους ταξίδι.
Βρύση «Χαβούζα» στην Τερσεφάνου: Η μεγάλη Χαβούζα είναι μια όμορφη πετρόκτιστη βρύση που βρίσκεται λίγο πιο πάνω από την κεντρική πλατεία του χωριού και είναι κτίσμα του 1904. Στα πρώτα χρόνια τροφοδοτείτο με νερό από το πηγάδι που βρίσκεται στην πλατεία του χωριού. Το 1920 μετά από οραματισμό μιας γυναίκας ονόματι Χριστίνα, βρέθηκε νερό στην περιοχή που βρίσκεται το αρχαίο λαγούμι. Τότε κτίστηκε και η δεύτερη χαβούζα απέναντι από το λαγούμι. Από τότε οι 2 χαβούζες τροφοδοτούνται από το νερό του λαγουμιού.
Εξωκλήσι «Αγίου Γεωργίου της Άρπερας» στην Τερσεφάνου: Ο ναός του Αγίου Γεωργίου της Άρπερας είναι ένα μονόκλιτο καμαροσκέπαστο (θολωτό) κτήριο, ανοικοδομημένο από σκληρή και πορώδη πέτρα (ψαμμόλιθος), με πέντε αντερείσματα (αντιτειχίσματα) στο εξωτερικό μέρος του βόρειου και νότιου τοίχου. Η εκκλησία κτίστηκε από τον δραγομάνο της Κύπρου, Χριστοφάκη Κωνσταντίνου το 1745. Ο ναός σώζεται σε πολύ καλή κατάσταση και είναι το μοναδικό κτίσμα που διασώθηκε από το μεσαιωνικό χωριό της Άρπερας που άκμαζε εδώ τον 18ο αιώνα. Η ανέγερση του ναού καταγράφεται σε επιγραφή που συνοδεύει την αναθηματική τοιχογραφία, όπου ο Χριστοφάκης μαζί με την οικογένειά του προσφέρουν το πρότυπο της εκκλησίας στον Άγιο Γεώργιο.
Οργανωμένες Παραλίες: Ο Δήμος μας διαθέτει μεγάλο παραλιακό μέτωπο μήκους 10km το οποίο ξεκινά από το Μενεού και καταλήγει στην περιοχή των Σοφτάδων στο Κίτι. Στο Μενεού υπάρχει μία οργανωμένη παραλία, με αναψυκτήριο και ναυαγοσωστικές υπηρεσίες για τους καλοκαιρινούς μήνες. Στα Περβόλια στην περιοχή «Φάρος» υπάρχει μία από τις καλύτερες παραλίες της Λάρνακας η οποία είναι και κάτοχος γαλάζιας σημαίας. Πρόκειται για αμμώδη παραλία με αρκετά μεγάλο βάθος από το κύμα. Διαθέτει επίσης γήπεδο για αθλήματα στην άμμο αλλά και αθλήματα/παιχνίδια νερού. Η παραλία «Φάρος» προστατεύεται από τους βόρειους ανέμους, από φυσικά αναχώματα που στην ολότητά τους είναι δενδροφυτεμένα, δίδοντας στην παραλία μια τροπική εικόνα. Στο Δήμο μας υπάρχει επίσης και οργανωμένη παραλία για σκοπό άσκησης του αθλήματος της Αετοσανίδας, στην περιοχή Σοφτάδες στο Κίτι. Η συγκεκριμένη παραλία υπερτερεί από πολλούς άλλους προορισμούς αετοσανίδας ανά το παγκόσμιο, καθότι υπάρχουν εφτά μήνες σταθεροί θερμικοί άνεμοι και ρηχά ζεστά νερά χωρίς καμία επικίνδυνη ζωή μέσα τους. Έχει διαφανεί ότι, χρόνο με το χρόνο, το άθλημα της αετοσανίδας αποκτά περισσότερους οπαδούς και η περιοχή Κιτίου-Σοφτάδων είναι η μοναδική στην Κύπρο που έχει τις κατάλληλες συνθήκες γι’ αυτό το άθλημα και έχει οργανωθεί σωστά για να εξυπηρετεί τους φίλους της αετοσανίδας.
Με μια ματιά
Λάρνακα
Στοιχεία Επικοινωνίας
Τ.Θ.: 40045
6300 Λάρνακα
Κύπρος
Δήμαρχος: Ανδρέας Βύρας
Τηλ.: +357 24653333
Φαξ: +357 24653384
Email: municipality@larnaka.org.cy
Website: https://www.larnaka.org.cy
Λίγα Λόγια
Σύσταση
Ο Δήμος Λάρνακας, είναι ένας από τους πέντε Δήμους της επαρχίας. Αποτελείται από το Δημοτικό Διαμέρισμα Λάρνακας, το Δημοτικό Διαμέρισμα Λιβαδιών, καθώς και το Δημοτικό Διαμέρισμα Βορόκληνης.
Η πόλη της Λάρνακας, που βρίσκεται στη νοτιοανατολική ακτή της Κύπρου, συνδυάζει τη σύγχρονη ανάπτυξη με τη μακραίωνη ιστορία, προσφέροντας μια μοναδική πολιτιστική και φυσική κληρονομιά.
Ιστορικά Χαρακτηριστικά
Η δημιουργία δημοτικής αρχής στη Λάρνακα χρονολογείται από το 1858, επί Τουρκοκρατίας, όταν δημιουργήθηκε δημοτικό συμβούλιο με πρόεδρο τον Χατζή Ομέρ Σιτκή. Η Λάρνακα υπήρξε το πιο σημαντικό λιμάνι του νησιού κατά την Οθωμανική περίοδο και ένα από τα 7 σημαντικότερα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενώ σήμερα εξακολουθεί να διατηρεί ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια και το κύριο διεθνές αεροδρόμιο της Κύπρου.
Με την τουρκική εισβολή του 1974 και την απώλεια του βόρειου τμήματος της Κύπρου, η πόλη φιλοξένησε μεγάλο αριθμό προσφύγων και υπήρξε καθοριστικός παράγοντας στην ανάπτυξη της τουριστικής και εμπορικής δραστηριότητας του νησιού.
Όνομα & Τοποθεσία
Η Λάρνακα είναι γνωστή από την αρχαιότητα ως διάδοχος πόλη του Κιτίου, και το όνομά της προέρχεται από τη λέξη “λάρνακα”, που σημαίνει σαρκοφάγος. Ο Δήμος Λάρνακας βρίσκεται στο κέντρο της πόλης της Λάρνακας. Στα ανατολικά συνορεύει με το Δήμο Δρομολαξιάς – Μενεού και στα βόρεια με το Δήμο Αραδίππου. Το νότιο και ανατολικό τμήμα της διοικητικής του έκτασης είναι παραθαλάσσιο. Στα δημοτικά όρια του Δήμου Λάρνακας βρίσκεται το Διεθνές Αεροδρόμιο Λάρνακας και το Λιμάνι Λάρνακας.
Σημεία Ενδιαφέροντος
Ο Δήμος Λάρνακας είναι πλούσιος σε πολιτιστικά μνημεία και φυσικά αξιοθέατα. Σημαντικά μνημεία περιλαμβάνουν:
- Ναός Αγίου Λαζάρου: Βυζαντινής εποχής, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα θρησκευτικά μνημεία της Κύπρου.
- Χαλά Σουλτάν Τεκκέ: Το σημαντικότερο ισλαμικό προσκύνημα στην Κύπρο, το οποίο βρίσκεται κοντά στην Αλυκή της Λάρνακας.
- Παλαιό Υδραγωγείο (Καμάρες): Οθωμανικής εποχής, ένα από τα πιο εντυπωσιακά έργα υποδομής της πόλης.
- Λίμνες Αλυκής και Βορόκληνης: Δύο φυσικές λίμνες που αποτελούν σημαντικούς οικολογικούς και τουριστικούς προορισμούς.
Άλλες Συναφείς Πληροφορίες
Η Λάρνακα είναι ένας από τους κύριους τουριστικούς προορισμούς της Κύπρου, με παραθαλάσσιες περιοχές όπως η παραλία Μακένζυ και την περιοχή του λιμανιού, ενώ είναι διάσημη για τη ζωντανή νυχτερινή ζωή της. Η πόλη φιλοξενεί επίσης το διεθνές αεροδρόμιο, το οποίο είναι το πιο πολυσύχναστο της Κύπρου και σημαντικός αεροπορικός κόμβος για την περιοχή.
Με πλούσιο πολιτιστικό, θρησκευτικό και φυσικό απόθεμα, η Λάρνακα συνεχίζει να είναι μια από τις πιο σημαντικές πόλεις της Κύπρου, συνδυάζοντας το παρελθόν και το παρόν με τρόπο μοναδικό.
Με μια ματιά
Λεύκαρα
Στοιχεία Επικοινωνίας
Τ.Θ.: 46005
7705 Πάνω Λεύκαρα
Κύπρος
Δήμαρχος: Σοφοκλής Σοφοκλέους
Τηλ.: +357 24342422
Φαξ: +357 24342769
Email: info@lefkara.org.cy
Website: www.lefkara.org.cy
Λίγα Λόγια
Γεωγραφική Θέση – Κλίμα – Πληθυσμός
Το χωριό βρίσκεται στις Νοτιοανατολικές υπώρειες της οροσειράς του Τροόδους σ΄ ένα υψόμετρο 650μ. 45 χιλ. Από τη Λευκωσία, 30 χιλ. από το αεροδρόμιο Λάρνακας και μόνο 12 χιλ. από τον αυτοκινητόδρομο Λευκωσίας – Λεμεσού.
Το κλίμα είναι ξηρό και υγιεινό, δροσερό το καλοκαίρι και κρύο το χειμώνα. Ο πληθυσμός του χωριού μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο ξεπερνούσε τις 3000 κατοίκους σήμερα, λόγω της μετανάστευσης και της αστικοποίησης δεν ξεπερνά τους 1000 κατοίκους, ανάμεσα στους και αρκετοί πρόσφυγες.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Το όνομα του χωριού Λεύκαρα οφείλεται στο χρώμα των ασβεστολιθικών πετρωμάτων που το περιβάλλουν «Λευκά όρη = Λεύκαρα».
Η πρώτη γραπτή ιστορική αναφορά για τα Λεύκαρα οφείλεται στη μεγάλη μορφή των Κυπριακών γραμμάτων, τον Άγιο Νεόφυτο τον Έγκλειστο, ο οποίος μας πληροφορεί ότι γεννήθηκε στα Λεύκαρα το 1134. Κατά τη διάρκεια της φραγκοκρατίας τα Λεύκαρα έγιναν η έδρα του Ελληνορθόδοξου επισκόπου Αμαθούντος, Λεμεσού και Κουρίου, μια από τις τέσσερεις έδρες των ορθόδοξων επισκόπων. Αργότερα κατά την Ενετοκρατία (1489–1570 μ.Χ.) τα Λεύκαρα αναφέρονται σαν καλοκαιρινό θέρετρο για τους Ενετούς ευγενείς και τις οικογένειες τους.
Μερικοί ερευνητές πιστεύουν ότι οι ρίζες του Λευκαρίτικου κεντήματος φτάνουν μέχρι την περίοδο αυτή και ότι οι κυρίες των ευγενών επηρέασαν σε κάποιο βαθμό την τεχνοτροπία των γυναικών των Λευκάρων.
Λέγεται, επίσης ότι ο μεγάλος καλλιτέχνης της Αναγέννησης, Λεονάρντο Ντα Βίντσι επισκέφθηκε την Κύπρο στα τέλη του 15ου αιώνα, ως φιλοξενούμενος της βασίλισσας της Κύπρου Αικατερίνης Κορνάρο και ότι επισκέφθηκε τα Λεύκαρα και αγόρασε ένα μεγάλο ολόπλουμο ( ολοκέντητο ) τραπεζομάντιλο που δώρισε στον καθεδρικό ναό του Μιλάνου.
Μεσολάβησε η Τούρκικη Κατοχή ( 1571 – 1878 ) Λίγα χρόνια μετά την έλευση των Άγγλων 1878 και συγκεκριμένα το 1883 τα Λεύκαρα ανακηρύσσονται σε Δήμο.
Η ίδρυση του Δημαρχείου υπήρξε καθοριστική στην εξέλιξη της κωμόπολης και συνέλαβε αποφασιστικά στην πρόοδο και ευημερία των κατοίκων.
Λευκαρίτικο Κέντημα
Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου αρχίζει για τα Λεύκαρα μια περίοδος ξεχωριστής σημασίας που έμελλε να διαδραματίσει ύψιστο ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη της κωμόπολης. Οι Λευκαρίτες ανακάλυψαν ότι τα κεντήματα που οι γυναίκες του χωριού έκαναν ως τότε για την προίκα των θυγατέρων τους και για στόλισμα των σπιτιών τους, μπορούσαν να αποτελέσουν προσοδοφόρα πηγή πλούτου. Ένας αριθμός τολμηρών νέων των Λευκάρων με τη βαλίτσα στο χέρι σαλπάρουν για τη ξενιτειά. Κουβαλούν μέσα στη βαλίτσα τους τις περίφημες δαντέλες και τα θαυμάσια εργόχειρα κεντήματα που με μαεστρία και τέχνη κεντούσαν για αιώνες οι γυναίκες των Λευκάρων. Μέσα τους οι νέοι αυτοί έχουν όλο το εμπορικό δαιμόνιο του έλληνα κυπριώτη, όλο το σφρίγο της νιότης τους και τη δίψα για καλύτερη τύχη. Ταξιδεύουν στην Αλεξάνδρεια πρώτα, στη Σμύρνη και την Πόλη όπου ακμάζουν ελληνικές παροικίες. Ύστερα οργώνουν όλες τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης.
Το εμπόριο των κεντημάτων έδωσε σημαντική ώθηση στην εξέλιξη του ίδιου του κεντήματος. Με τη μεγάλη ζήτησή του όλο και περισσότερες γυναίκες ασχολούνται με το κέντημα που αρχίζει να γίνεται σοβαρή οικονομική πηγή για κάθε οικογένεια. Συμβάλλει επίσης αποφασιστικά στην οικονομική ανεξαρτητοποίηση της γυναίκας που διαθέτει έτσι το δικό της κομπόδεμα Λευκαρίτισσα γυναίκα δεν χρειάζεται να ξενοδουλέψει για να συμβάλει στα οικονομικά της οικογένειας. Ούτε πάει στα χωράφια μια και το εισόδημα από τα κεντήματα είναι ικανοποιητικό με τo παραπάνω. Μπορεί μένοντας σπίτι, να κεντά, να ετοιμάζει το φαγητό της οικογένειας, να διαδραματίζει το ρόλο της ως μητέρας με τον καλύτερο τρόπο, αρχόντισσα στο σπίτι της.
Από την άλλη αυτοί οι νεαροί Λευκαρίτες που τολμούσαν να ταξιδεύουν στην Ευρώπη χωρίς να γνωρίζουν παρά μερικές λέξεις από ξένες γλώσσες, με όλες τις δυσκολίες των ταξιδιών εκείνης της εποχής, κατάφεραν όχι μόνο να επιβιώσουν στο ξένο περιβάλλον αλλά αρκετοί από αυτούς κατάφεραν να πλουτίσουν. Μένοντας χρόνια στο εξωτερικό δέχονται την επίδραση της ξένης κουλτούρας και επιστρέφοντας στη γενέτειρα φέρνουν μαζί τους όχι μόνο βιομηχανικά προϊόντα αλλά και νέες ιδέες. Αντιλαμβάνονται την αξία της μόρφωσης και στέλλουν τα παιδιά τους να φοιτήσουν σε ανώτερες σχολές και ακόμα τα παίρνουν μαζί τους, να κάνουν πανεπιστημιακές σπουδές.
Γενικά οι κεντηματέμποροι των Λευκάρων έγιναν φορείς πολιτισμού και επηρέασαν θετικά την κοινωνική ζωή της κωμόπολης για δεκαετίες.
Δίκαια λοιπόν θα μπορούσαν να θεωρηθούν η Λευκαρίτισσα γυναίκα, η κεντήτρια, και ο Λευκαρίτης έμπορος κεντημάτων, ο κεντητάρης, οι δυο σημαντικοί παράγοντες που με την καλλιτεχνική αίσθηση η πρώτη και το εμπορικό δαιμόνιο ο δεύτερος κατέστησαν το λευκαρίτικο διεθνή πατέντα.
Βέβαια το εμπόριο του κεντήματος είχε και κάποιες αρνητικές συνέπειες. Συνέβαλε να γνωρίσουν οι Λευκαρίτες το εξωτερικό και οπωσδήποτε δεν είναι άσχετο με τη μαζική μετανάστευση των περιόδων 1920-30 και 1946-60.
Το ίδιο το λευκαρίτικο κέντημα θεωρείται ότι έφθασε, ως έργο τέχνης, στο ψηλότερο σημείο της τελειότητάς του την περίοδο 1920-1930 όταν σύμφωνα με ειδικούς θα μπορούσε να συγκαταλεχθεί ανάμεσα στα καλύτερα χειροτεχνήματα στον κόσμο.
Η αργυροχοΐα
Εκτός από το κέντημα μια άλλη βιοτεχνία που ακμάζει εδώ και αρκετές δεκαετίες είναι η αργυροχοΐα. Η αργυροχοΐα στα Λεύκαρα είναι πιθανόν να εμφανίστηκε στις αρχές του 18ου αιώνα. Ακμάζει όμως στα μέσα του 20ου αιώνα χάρις στην οικογένεια Καλοπαίδη με μεγάλη παράδοση στην τέχνη. Φτιάχνονται δακτυλίδια, κουταλάκια, καπνιστηρομέρεχα κι’ ακόμα εκκλησιαστικά σκεύη, καντήλες, εξαπτέρυγα, σταυροί και επαργυρώνονται ή επιχρυσώνονται εικόνες και ευαγγέλια. Υπάρχουν μέχρι και σήμερα στο χωριό μερικά άριστα εργαστήρια που επεξεργάζονται το ασήμι και κατασκευάζουν ωραιότατα καμνιστηρομέρεχα, αλλά και μικρα μπιμπελό για τους τουρίστες.
Παραπέρα πιστεύουμε ότι εκτός από τις παραδοσιακές τέχνες υπάρχουν στο Δήμο μας και τα γύρω χωριά σημαντικά περιθώρια δημιουργίας και ανάπτυξης και άλλων μορφών επιχειρήσεων με παραδοσιακά τοπικά προιόντα όπως εμφιάλωσης ελαιολάδου, συσκευασία ελιάς πράσινης και μαύρης, παραγωγή γλυκών κουταλιού ( καρυδάκι, νεραντζάκι, κιτρόμηλο, αμύγδαλο ) μελιού και συκόπιττας που μπορεί να τονώσουν οικονομικά τις Τοπικές κοινωνίες. Ήδη έχουν υποβληθεί αιτήσεις στο Δήμο για να εξασφαλίσουν άδεια προς αυτή την κατεύθυνση.
Επίσης έχει αναδιοργανωθεί και ο ΟΤΕΛ ( Όμιλος Τουριστικών Επιχειρήσεων Λευκάρων).
Πρέπει να αναφέρουμε ότι στην περιοχή μας έχουν δημιουργηθεί δύο κτήματα, οινοποιητικές μονάδες που μόλις έχουν ολοκληρωθεί. Το πρώτο, κτήμα «ΔΑΦΕΡΜΟΥ» με κατεύθυνση προς τα Λεύκαρα, σε μια πλαγιά που έχει μπροστά της άπλετο ορίζοντα και απεριόριστη θέα.
Πρόκειται για ένα μοντέρνο κτήριο που έχει ενταχθεί κατά τρόπο άψογο στον περιβάλλοντα χώρο. Εμπνέει τον επισκέπτη με τη σύγχρονη αρχιτεκτονική του και τους όμορφους κήπους του. Στην είσοδο αλλά και σε κάποια σημεία του κυρίως κτιρίου, η πέτρα των Λευκάρων προσθέτει και τη δική της ζέση. Έχουν φυτευτεί αμπελώνες έτσι ώστε μελλοντικά να καταστεί σταδιακά το κτήμα αυτάρκες σε πρώτη ύλη. Ο Εμπνευστής και ιδιοκτήτης της μονάδας είναι ο κ. Σάββας Φακουκάκης από την Κρήτη.
Το δεύτερο κτήμα μικρότερης εμβέλειας βρίσκεται στο γειτονικό χωριό Κάτω Δρυς « ΚΤΗΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΔΙΑ».
Τα Λεύκαρα ως τουριστικός προορισμός.
Το περιβάλλον του χωριού είναι τόσο μεγάλο που να μην σε κάνει να πλήττεις, και τόσο μικρό που σου δίνει το αίσθημα πώς ζεις και κινείσαι διαρκώς μέσα στον αυλόγυρο μιας μεγάλης οικογένειας που όλοι σε χαιρετούν, σου μιλούν, επικοινωνούν μαζί σου με χίλιους τρόπους την κάθε στιγμή της ημέρας.
Εκτός από την αξιόλογη αρχιτεκτονική του χωριού, την Εκκλησία και τα παρεκκλήσια μέσα στο χωριό, ο επισκέπτης μπορεί να δει την οικία Πάτσαλου που στεγάζει το Μουσείο λαϊκής τέχνης και φιλοξενεί έξοχα δείγματα κεντημάτων μερικά από τα οποία ανάγονται στον 19ον αιώνα. Η ίδια η οικία είναι χαρακτηριστικό δείγμα λαϊκής αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα.
Έπειτα από την εμπειρία που είχαμε κατά τις δύο συναντήσεις σε Χίο και Κύπρο και τις βάσεις που τέθηκαν για την εξέλιξη του προγράμματος ελπίζω και εύχομαι κατά το διήμερο των εργασιών μας εδώ στο Ηράκλειο Κρήτης να συνεχιστεί η εποικοδομητική συζήτηση και να αποφασισθούν παραπέρα δράσεις που θα τονώσουν τις τοπικές παραδοσιακές χειροτεχνίες μας και θα συμβάλουν στην οικονομική ενίσχυση των ανθρώπων που ασχολούνται με αυτές.
Με μια ματιά
ΕΝΟΤΗΤΕΣ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Διεύθυνση:
Ρηγαίνης 78, 1010 Λευκωσία,
Τ.Θ. 22033, 1516 Λευκωσία, Κύπρος
Τηλ: +357 22 445170
Φαξ: +357 22 677230
Email: endeky@ucm.org.cy