Η Πέγεια ανακηρύχθηκε σε Δήμο το 1994 και είναι ένας από τους μεγαλύτερους σε έκταση Δήμους της Κύπρου, καθώς η περιφέρεια της καλύπτει 4,552 εκτάρια. H διοικητική έκταση της Πέγειας φθάνει στα βόρεια μέχρι τον κόλπο της Λάρας και στα νότια μέχρι το τσιφλίκι των Ποτίμων και το φράγμα του Μαυροκόλυμπου.

Όσον αφορά στη γεωγραφική θέση της Πέγειας, αυτή κρίνεται αρκετά ευνοϊκή. Μόνο 15 χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο της Πάφου και κοντά στον πανέμορφο Ακάμα, αποτελεί σημείο προσέλευσης, όχι μόνο ντόπιων, αλλά και ξένων κατοίκων. Το γεγονός ότι το χωριό είναι ριζωμένο στις πλαγιές ενός βουνού και κτισμένο σε υψόμετρο 200 μέτρων, επιτρέπει την αξιοζήλευτη πανοραμική του θέα, τόσο προς τα δυτικά παράλια του νησιού, όσο και προς το κέντρο της Πάφου. Ακόμη, ο συνδυασμός βουνού και θάλασσας, καθώς και το ήπιο κλίμα της περιοχής, αποτελεί ασύγκριτο πλεονέκτημα.

Οι απόψεις για την προέλευση της ονομασίας της Πέγειας διίστανται. Ωστόσο, επικρατέστερη είναι αυτή του Νέαρχου Κληρίδη. Σύμφωνα με αυτήν το όνομα είναι ξενικό και φανερώνει ότι ο συνοικισμός κτίστηκε στα χρόνια των Ενετών, οι οποίοι έλεγαν το γειτονικό λιμανάκι Μπ(α)έγια και το εκεί μικρό ακρωτήρι, Κερατίδι, επειδή μοιάζει σαν κέρατο. Baia Cheratidi σημαίνει κόλπος του Κερατιδίου και από αυτό, πήρε το όνομα του ο συνοικισμός εκείνος. Μπ(α)έιγια λοιπόν στα ιταλικά σημαίνει κόλπος και από αυτή τη σημασία προήλθε η ονομασία της Πέγειας.

Η Πέγεια, λόγω του όμορφου καταπράσινου τοπίου της, των γραφικών ακρογιαλιών της και των αξιόλογων αρχαιολογικών της χώρων, άρχισε κατά τα τελευταία χρόνια να αναπτύσσεται τουριστικά και να την προτιμούν χιλιάδες ζευγάρια, για την τέλεση του Πολιτικού τους Γάμου.

Επίκεντρο της τουριστικής κίνησης είναι η περιοχή του Κόλπου των Κοραλλίων, η οποία έχει αναπτυχθεί σε μεγάλο βαθμό και διαθέτει ταβέρνες, μπαράκια κι άλλα κέντρα αναψυχής, καθώς και ξενοδοχεία. Ο Δήμος διαθέτει πανέμορφες παραλίες, όπως είναι η Παραλία  του Κόλπου των Κοραλλίων, η Παραλία Λαουρούς, Μανίκι, Καφίζης και Λάρας.

Εξαιρετικής ομορφιάς είναι η παραλιακή τοποθεσία Κανταρκαστοί ή Θαλασσινές Σπηλιές, γύρω στα 2 χιλιόμετρα από τον Άγιο Γεώργιο Πέγειας. Εδώ τα μανιασμένα κύματα του χειμώνα σμίλεψαν με τα χρόνια τα πετρώματα, δημιουργώντας σπήλαια, μικροσκοπικά νησάκια και κάθετους βράχους. Στη θάλασσα αυτή εμφανίζονται κατά καιρούς  φώκιες, γι’ αυτό και η περιοχή ονομάζεται και Σπήλιος της Φώκαινας.

Μερικά αξιοθέατα,  που αξίζει κάποιος να επισκεφτεί,  είναι η Βρύση των Πεγειώτισσων, που βρίσκεται στην πλατεία του χωριού. Στο χώρο αυτό γίνονται διάφορες εκδηλώσεις και τέλεση Πολιτικών Γάμων.

Η Βρύση είναι κτίσμα του 1907, προφανώς στην θέση μιας παλαιότερης Βρύσης από τον εργολάβο Αχιλλέα Κωνσταντίνου. Τότε η λειτουργία της ήταν πολυσήμαντη, καθώς μέχρι το 1956 ήταν η κύρια πηγή πόσιμου νερού της κοινότητας.

Επίσης, στον Αρχαιολογικό Χώρο Αγίου Γεωργίου, που βρίσκεται περίπου 4,5 χλμ από το χωριό Πέγεια, κοντά στο ψαρολίμανο, βρίσκονται τα ερείπια  παλαιοχριστιανικών βασιλικών με ψηφιδωτά δαπέδου, που απεικονίζουν σκηνές με ζώα. Αυτή η περιοχή, φαίνεται να αποτελούσε το χώρο ενός σημαντικού οικισμού της πρώιμης Χριστιανικής Εποχής. Κοντά μάλιστα στην περιοχή υπάρχουν τάφοι της Ρωμαικής περιόδου, λαξευμένοι στο βράχο.

Οι Βασιλικές του «Αγίου Γεωργίου» Πέγειας βρίσκονται μέσα σε αρχαιολογικό χώρο Ελληνο- Ρωμαϊκού Παλαιοχριστιανικού οικισμού, στην παραλιακή περιοχή του Ακρωτηρίου Δρέπανο, γύρω στα 15 χλμ βορειοδυτικά της Νέας Πάφου. Πρόκειται για τρεις ανεξάρτητες μεταξύ τους Πρωτοχριστιανικές Εκκλησίες, που αποκαλύφθηκαν με τις ανασκαφές του Τμήματος  Αρχαιοτήτων.

Μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον αποτελεί και η νεκρόπολη του οικισμού, που αποτελείται από μνημειακούς τάφους σε δύο τύπους, αρκοσόλια και θήκες, λαξευμένους στους βράχους. Αναπτύσσεται στο μέτωπο του απόκρημνου βράχου πάνω από τη δυτική και βορειοδυτική ακτή του ακρωτηρίου και απέναντι από τη νήσο Γερόνησο, επί της οποίας έχουν εντοπιστεί αρχαιολογικά κατάλοιπα που χρονολογούνται από την ελληνιστική, έως την παλαιοχριστιανική περίοδο. Ορισμένοι μάλιστα από τους τάφους φέρουν εγχάρακτους σταυρούς και επιγραφές.

Απέναντι από το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, αγναντεύει κανείς το επιβλητικό Νησί του Άη Γιωρκού ή τη Γερόνησο, που κατοικήθηκε για πρώτη φορά κατά τη Χαλκολιθική περίοδο και θεωρείται χώρος λατρείας του Απόλλωνα. Είναι ένα από τα πιο μεγάλα νησάκια, από τα λίγα που βρίσκονται γύρω από τις ακτές της Κύπρου.

Ο αρχαιολογικός χώρος Μελέτη φιλοξενεί  λαξευτούς  Τάφους. Εκτιμάται   ότι οι τάφοι ανήκουν στην ελληνιστική περίοδο. Ο αρχαιολογικός χώρος Μελέτη βρίσκεται πλησίον του Αρχαιολογικού χώρου του Αγίου Γεωργίου. Οι τάφοι  δεν είναι μελετημένοι, ούτε τα μνημεία,  με αποτέλεσμα  μέχρι στιγμής  να μην έχει τίποτα δημοσιευτεί.

Το Φαράγγι του Άβακα αποτελεί ένα φυσικό μνημείο άγριας  ομορφιάς, μοναδικών γεωμορφολογικών  μορφών και αξίζει κανείς να επισκεφτεί το φαράγγι, για να απολαύσει τη μοναδική του θέα. Το ύψος του υπολογίζεται  στα 200 μέτρα, με πιο στενό άνοιγμα δύο μέτρα και με πιο φαρδύ γύρω στα οκτώ. Το μήκος του εκτείνεται  περίπου  στα τρία χιλιόμετρα.

Τα ξωκλήσια της Πέγειας θεωρούνται στο είδος τους μοναδικά. Μερικά από αυτά είναι  το μικρό εκκλησάκι της Αγίας Ματρώνας, της Αγίας Αικατερίνης, της Αγίας Μαρίνας, της Παναγίας Αγριδιώτισσας, Εισοδίων της Θεοτόκου, της Παναγίας Ζαλακιώτισσας , της Αγίας Παρασκευής ή Παλαιομονάστηρου και άλλες.

Επίσης, ο Δήμος Πέγειας διαθέτει διάφορες  σημαντικές υπηρεσίες αναψυχής όπως  Δημοτικό Στάδιο και Δημοτικό Πάρκο « Παλιομονάστηρο», Πολυδύναμο Κέντρο Εξυπηρέτησης Παιδιών (Σ.Κ.Ε.), Εκδρομικό Χώρο στο Δάσος «Πυκνή», Παραλιακό Πεζόδρομο, Ποδηλατικές Διαδρομές και πολλά άλλα.

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην Ιστοσελίδα του Δήμου Πέγειας: http://www.pegeiamunicipality.com, καθώς επίσης και στο Facebook του Δήμου.